piątek, 25 listopada 2016

Rezydencja prezydenta

Carl von Wissmann w latach 1831-1841 prezydent Królewskiej Regencji w Bydgoszczy

  Urodzony 7 września 1787 r. w Szczecinie. Przed przybyciem do Bydgoszczy pełnił funkcję dyrektora Wyższej Izby Obrachunkowej w Poczdamie. Formalną nominację na prezydenta Regencji w Bydgoszczy otrzymał  31 października 1831 r., lecz w mieście znalazł się dopiero w kwietniu 1832. Wyróżniał się zaangażowaniem, lecz wysiłek ten przekraczał jego możliwości fizyczne i zdrowotne. Wielokrotnie korzystał z urlopów i wyjazdów leczniczych, aby podreperować swoją słabą kondycję fizyczną. Wissmann interesował się także problemami Bydgoszczy. Był pomysłodawcą, członkiem-założycielem i pierwszym prezesem powołanego w Bydgoszczy 30 września 1832 r. Towarzystwa Upiększania Miasta (Verschönerungs – Verein zu Bromberg).

 Regencja Bydgoska na mapie Prowincji Poznańskiej z 1848

  Dzięki jego działalności zawdzięczała Bydgoszcz akcję systematycznego zadrzewiania ulic, urządzanie zieleńców i skwerów, budowę promenad i alei spacerowych. To z jego inicjatywy założono w 1832 r. park nazwany później jego imieniem (Wissmannshöhe, dziś Wzgórze Dąbrowskiego). Jego zasługi dla miasta były na tyle znaczące, że 10 sierpnia 1833 r. magistrat bydgoski przedstawił projekt nadania jemu honorowego obywatelstwa miasta. W okresie, gdy pełnił funkcję prezydenta bydgoskiej regencji oddano do użytku nowy gmach urzędu przy ul. Jagiellońskiej (Wilhelm Strasse, dziś budynek Urzędu Wojewódzkiego). 

W 1836 r. nabył za 4500 talarów willę od Marka Wincentego Chmielewskiego, dyrektora skarbu w Prefekturze Departamentu Bydgoskiego, usytuowaną nad Brdą przy ul. Marszałka Focha 5 (Kanal Strasse). Po jego śmierci wdowa odsprzedała dom władzom regencyjnym, który odtąd był rezydencją prezydentów Regencji w Bydgoszczy.

 Po prawej stronie willa prezydentów Regencji
w 1900 r.

Budynek w latach 1920-1939
Narodowe Archiwum Cyfrowe

  To miejsce dzisiaj

  Carl von Wissmann zmarł w Bydgoszczy 12 listopada 1841 r. po długotrwałej chorobie. Został pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ul. Jagiellońskiej (dziś Park Ludowy im. W. Witosa). Był odznaczony Orderem Czerwonego Orła III klasy oraz pośmiertnie Orderem Czerwonego Orła ze Wstęgą III klasy. Dla upamiętnienia park założony w 1832 r. z jego inicjatywy nazwano Wissmannshöhe dziś Wzgórze Dąbrowskiego.

źródła:
Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom 5. Bydgoszcz 1995
Narodowe Archiwum Cyfrowe 
Fotopolska

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz